KEYİFLİ BİR YÜRÜYÜŞ

Sakin keyifli bir yürüyüş, hepsi bu.Yürüyüş işte, nerede başladığının veya nerde bittiğinin bir önemi yok. Şöyle ağır adımlarla kaygısız bir yürüyüş, yüzünde ılık bir rüzgar, geçip giden insan ve araba sesleri...Sakin olsun ama yalnız da hissetmeyeyim. Bir de dondurma kaptık mı değme keyfime. 

Öyle kolay bir iş değildir sakin bir yürüyüş, bir kere etrafı boş boş seyredeceksin, odaklanmadan. Susacaksın. Dilin konuşabilir, beynin susacak. Kolların gevşek gevşek sallanacak. Ayakların kendi kendine savrulurcasına bir bir ilerleyecek. Ciğerlere derince dolan havayı da unutmayalım. Dediğim gibi, çok zor bir sanattır keyifli bir yürüyüş. Sanattır çünkü nerede kiminle yürüdüğün değil tavrın, hissiyatın belirler kalitesini. Zordur ama bir tiyo vereyim, düşünmeyi bırak gerisi kendiliğinden oluyor. 

Nasıl olacak o iş diyorsun eminim, sürekli becerebildiğim birşey değil  ama bazen doğduğum anı düşünmek işe yarıyor, yeni açmışım gözleri, dil bilmem, anlamıyorum sesleri sadece bir ok gibi sağa sola fırlayan bakışlarım var.Küçülüyor, büyüyorum sanki her an, ilerde buna nefes diyeceğim. Bir şey batıyor çığlığı basıyorum. Bakmayım anlattığıma, kelimelerim yok anlatamıyorum o vakit. Ya da ormanda yürüşe çıkan bir aslan olduğumu hayal etmek. Arslan dolaşırken bu akşam ne yiyeceğiz, hatuna ne anlatacağız, konu komşu ne der diye düşünmüyor herhalde. Muhtemelen miğdesinde bir açlık hissiyle dolaşan bir algı kesiliyor yürürken. Etki ve kurulmuş tepki gibi.

Derya bu konu. Şimdinin gücü, mindfullness, zen, tao, Buda, tasavvuf v.s. uzar gider. Felsefi planda farklılıklar olsa da hali yaşama, anda kalabilmek birçok kültür, din, mistik inanışın uygulaması. Şimdiler de ise birçok psikolog ve yaşam koçunun tavsiyesi. Bana kalırsa da bugünün dünyasında çıldırmamak için her gün tecrübe edilmesi lazım bir hal. Tavuk yumurta hikayesinde olduğu gibi, boş bir kafa ile keyifle yürünebilir ya da sakin bir yürüyüş kafayı boşaltabilir. Kimbilir...